عشق اگر نبود...
سکوت …
و دیگر هیچ نمی گویم …!
که این بزرگترین اعتراض دل من است
به تو …
سکوت را دوست دارم
به خاطر ابهت بی پایانش …
.........................................................................................................................................................
در دنـیـایـی کـه حـتـی روزی
روح خـودم هـم تـرکـم مـیـکـنـد
هـیـچ انـتـظـاری از دیـگـران نـیـسـت…
............................................................................................
کبریتـهای سـوخته هـــم ،
روزی درختــهای شـادابی بـوده اند..
مثل مـا ،
که روزگـاری
می خنـدیدیـم
قبـل از اینـکه عـشق روشنـمان کنـد!
...................................................................................................................................
همیشه با کسی دردُ دل کنید که دو چیز داشته باشد
یکی "درد" دیگری "دل" !
غیر از این باشد به تو میخندد
.................................................................................................................................
باید برای زمستان کتی گرم بخرم،
با جیب هایی برای دستانم،
تـنهای تـنـها،
زود یخ میزنند...
.........................................................................................................................................
حالی که پریشان است!
احتیاج به آرامش دارد ؛
نه سرزنش...
کاش می فهمیدند...
.....................................................................................................................................
عشق اگر نبود تو دنیا
اینهمه شاعر دلتنگ نبود!!
اینهمه نغمه و شعر و آهنگ نبود!!
..........................................................................................................................................................
خاطرات بی هوا می آیند
گاهی وسـط یک فـکر...
گاهی وسط خـیـابان!!!
سـردت میکنند؛ داغـت میکنند خاطـرات تمــام نمیشوند...
تمامـــــت میکنند
...........................................................................................................................................................
درست زمانی که سرت جای دیگری گرم است
دل من همینجا یخ میزند!
چه فاصله زیادی است از سر تو تا دل من…
........................................................................................................................................................
ساده باش
ساده راه برو...
اما در برخورد با دیگران ساده نباش
زیرا سادگیت را نشانه میگیرند
برای در هم شکستن غرورت
.........................................................................................................................................................
مردم اینجا چقدر مهربانند
دیدند کفش ندارم برایم پاپوش دوختند
دیدند سرما میخورم سرم کلاه گذاشتند
و چون برایم تنگ بود کلاه گشادتری
و دیدند هوا گرم شد
پس کلاهم را برداشتند
و چون دیدند لباسم کهنه و پاره است
به من وصله چسباندند
و چون از رفتارم فهمیدند که سواد ندارم
محبت کردند و حسابم را رسیدند .
خواستم در این مهربانکده خانه بسازم ،
نانم را آجر کردند گفتند کلبه بساز....
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
